ช่วงนี้เหนื่อยกับการเก็บข้าวของเพื่อเตรียมซ่อมบ้านครั้งใหญ่ ขอบอกว่า "เหนื่อยมากกกกก (กไก่ ล้านตัว ตามภาษาวัยรุ่น)" ทำไปพักไป เพิ่งฟื้นไข้ด้วยเลยเหนื่อยง่าย ดีที่ได้พี่สาวมาช่วยไม่อย่างนั้นสงสัยไปไม่รอด
นึกแล้วอยากเป็นจินนี่ทรามวัยกายสิทธิ์ อยากได้อะไรก็กอดอก ขยับมุมปากสองสามครั้งเสกคาถาก็ได้สิ่งที่ต้องการ เราคงได้บ้านตามต้องการ เข้าอยู่ได้เลย ไม่ต้องเหนื่อยทั้งกายใจแบบนี้ เฮ้อ! (ขอบ่นหน่อย)
อย่างไรก็ตาม "บ้าน" ก็คือสถานที่ที่มีความสุขสำหรับเรา เข้าข่ายเป็นคนติดบ้าน มีความสุขที่ได้นั่งตรงระเบียงดูต้นไม้ใบหญ้า ดูกระรอก กระโดดไปตามกิ่งต้นมะม่วงกัดกินมะม่วงแก่จัด แล้วข้ามไปที่ต้นมะเฟืองไปกินลูกมะเฟือง แล้วไต่ไปตามต้นปีบบ้าง ปาล์มบ้าง ข้ามไปข้ามมา น่าดูจัง ชีวิตเจ้ากระรอกน้อยเป็นอิสระ โลดแล่นอย่างมีความสุขน่าอิจฉาจริง ๆ
เดือนกว่า คือ ระยะเวลาที่ช่างกำหนดว่าจะซ่อมเสร็จ นึกภาพบ้านใหม่ที่แข็งแรง สีสดใส ซึ่งเราจะใช้เป็นที่พักอาศัยในช่วงบั้นปลายของชีวิต บ้านเล็ก ๆ ที่สงบ ท่ามกลางต้นไม้ผลและไม้ดอกสีสวย กลิ่นหอมสดชื่น บ้านก็เปรียบเสมือนวิมานของเรา ตามเนื้อเพลง "บ้านของเรา" ที่คุณสวลี ผกาพันธุ์ ได้ร้องไว้ 😁
🏠🏡💒🏠🏡
